Thursday 29 January 2015

Volkomen Gelijk

Niet waar dus...we zijn niet volkomen gelijk, ik niet, jij niet, niemand niet.


Ik moet er niet aan denken dat ik net zo'n zuurpruim zou zijn als de dame met d'r norse blik die ik laatst aan de supermarkt kassa tegenkwam. Daar stond ik dan, met een mond vol tanden,  en mijn gedurfde poging - van een vriendelijke lach.

Maar nee! Er werd niet teruggelachen, de blik werd zelfs een tikkeltje zuurder. Alsof ik citrus lucht uitademde of zo. Alsof mijn vrolijke blik die van haar aantastte en een chemische reactie veroorzaakte die haar zuurtegraad nog eens deed versterken!

Eenmaal in de auto onderweg naar huis piekerde ik mij suf over haar. Ja, natuurlijk kon het zijn dat ze die dag vreselijk nieuws gehad had en daardoor absoluut geen zin had om te reageren op mijn goedbedoelde supermarkt-smile...maar uit beleefdheid of fatsoen had ze toch wel een lauwe poging kunnen doen? Of had ik háár voorbeeld moeten volgen en een zure snoet moeten opzetten?

Soms snap ik er niets van. Nee, niet alles is eerlijk, niet alles is leuk, of fijn of mooi...maar als we niet meer een klein beetje warmte en vriendelijkheid kunnen voelen in een goedbedoelde glimlach, waar is dan de hoop op vreedzaam samenleven?

Ik zeg, blijven lachen en hopen - heel hard hopen - dat ik over een paar weken niet ben aangestoken door de zuurpruim aan de kassa, maar dat de zure bom eens knalt en een stralende lach tevoorschijn tovert!

Hierin heb ik wel volkomen gelijk natuurlijk! ;-)







No comments:

Post a Comment